Ook voor de KanActiefPlussers was het deze week de ‘Grote Start Van Een Nieuw Sport-Lesjaar’.
Ondanks alle beperkende maatregelen vonden de 111 sporters dankzij het schitterende nieuwe reservatiesysteem (en een Goede Herderin die Enkele Verloren Schapen Alsnog naar de Stal kon Leiden) allemaal een plekje op één van de 7 (en vanaf 22 september zelfs 8) sportmomenten die hen -helemaal volgens de Coronaregels- wekelijks op verschillende plekken en tijdstippen in en rond Leuven worden aangeboden!
Lesgeefster Tineke liet er in alle geval en letterlijk geen gras over groeien. Het concept ‘bootcamp’ is haar duidelijk niet vreemd en lag de pelouse van de Basisschool van Terbank vanavond niet vol paars-roze handdoeken dan had ik echt geloofd dat ik op para-training was. Maar ondanks het hoorbare gekreun, leek het me dat ook de andere zwaar zwetende dappere vrouwtjes rondom mij vrolijk bleven glimlachen in die kring die Tineke anderhalvemeter-gewijs afgeboord had met kegels waartussen we (met brandende armen en benen) onafgebroken aangespoord werden heen en weer te blijven huppelen voor de afwisselende cardio- en spieroefeningen. Of het moest ‘grimlachen’ in plaats van glimlachen geweest zijn…
Toen het (eindelijk?) tijd was voor de grondoefeningen zette ik gauw een sfeerlampje midden in de kring om het (nog) gezelliger te maken bij de intredende duisternis. Tineke -die verrassend genoeg zowaar ook een zachte kant heeft- speelde ineens met het idee vanaf volgende week flessen rode wijn te voorzien als iederéén zulke lampjes meebrengt, maar vermoedend dat we dan meteen 50 in plaats van 14 dames zullen zien opdagen leek me dat misschien niet de beste tactiek.
Alsof het zo moest zijn, begon het te miezeren toen de les op haar einde liep. De zachte warme regendruppels die uit de lucht vielen, vermengden zich haast onmerkbaar met de zachte warme druppels die wij -nog steeds- over het gras aan het uitzweten waren…
Wat een top-les! Zuurstof, beweging én lachen in goed gezelschap!
Na de les fietste ik in het donker naar huis langs de Vaart van Leuven naar Wijgmaal. Vleermuizen vlogen de hele weg rakelings over en langs me heen in bewegingen even asynchroon als de mijne vanavond wanneer ik ter zelfder tijd armen en benen moest bewegen.
Bij de para’s gaan ze mij nooit willen, dat is zeker. Wat ben ik blij dat ik bij KanActiefPlus wel welkom ben!
